นิทาน รองเท้าแตะ..สอนคน

รองเท้าแตะ......สอนคน

เพื่อนๆเคยได้ยินคำพูดของคุณสมคิด ลวางกูร ไหมค่ะ ? เขากล่าวไว้ว่า ถ้าเรามีเงินคนละ 1บาท     แล้วเอามาแลกกัน...เราจะยังคงมีเงินคนละ1บาทเท่าเดิม   แต่ถ้าเรามีความคิดดีๆคนละ1ความคิด แล้วนำมาแลกกัน เราก็จะมีความคิดดีๆคนละ2ความคิด...

..................................................................................

รองเท้าแตะ...ถือว่าเป็นเรื่องเล่าที่ให้แง่คิดเกี่ยวกับการเป็นครูเป็นอย่างมาก จึงอยากมาเล่าให้เพื่อนๆได้ฟัง แล้วมาวิเคราะห์พร้อมกัน.. เรื่องมีอยู่ว่า..

มีคุณตาท่านหนึ่ง กำลังจะออกเดินทางไกลด้วยรถไฟ. ท่านรอรถไฟได้ไม่นาน ขบวนรถไฟได้มาถึงสถานี.เนื่องจากเป็นขบวนรถเร็วจึงจอดรับผู้โดยสารได้ไม่นาน...คุณตาจึงรีบวิ่งแล้วก้าวขาขึ้นบันได ทันใดนั้น!!!รองเท้าของคุณตาหลุดข้างหนึ่ง แต่รถไฟได้วิ่งออกจากสถานีแล้ว...ท่านไม่รีรอช้ารีบถอดรองเท้าอีกข้างหนึ่ง แล้วโยนลงไปให้อยู่คู่กัน ...

การกระทำดังกล่าวอยู่ในสายตาของผู้คนบนรถไฟ ต่างก็ซุบซิบต่างๆนานาว่า..คนอะไร เสียรองเท้าไปข้างเดียวก็น่าเสียดายแย่  ยังจะโยนรองเท้าทิ้งอีกข้างลงไป..คุณตาท่านนี้สติไม่ค่อยครบแน่นอน!!  ไม่นานมีผู้ชายคนหนึ่งถามคุณตาว่า ทำไมคุณตาทำอย่างนั้น? ไมเสียดายรองเท้าเหรอ?คุณตายิ้ม

แล้วพูดว่า รองเท้าข้างเดียวจะไปมีประโยชน์อะไร หากทิ้งให้มันครบคู่ เผื่อคนที่ยากไร้มาเจอ แล้วหยิบใส่มัน จะไม่เป็นการสร้างประโยชน์กว่าเหรอ......................ทุกคนอึ้งกับ คำตอบของผู้ที่ได้รับนามว่าสติไม่ครบ.

ดังนั้นจะเห็นได้ว่าทุกคนเป็นครูซึ่งกันและกัน และการสอนที่ดีที่สุดคือ การเป็นแบบอย่างที่ดี พ่อแม่เป็นแบบอย่างที่ดีของลูก พี่เป็นแบบอย่างที่ดีของน้อง  ครูเป็นแบบอย่างที่ดีของลูกศิษย์...ดิฉันเชื่อว่าทุกคนสามารถเป็นครูที่ดีได้ค่ะ..



.......................................................